วิสย, วิสัย หมายถึง [วิสะยะ, วิไส] น. ความสามารถ เช่น อยู่ในวิสัยที่จะเลี้ยงดูบุตรภรรยาได้ เป็นเรื่องเหลือวิสัยที่จะทำได้; ขอบ, เขต, เช่นคามวิสัย โคจรวิสัย อยู่ในทัศนวิสัย. (ป.).
[วิสันชะนี] น. เครื่องหมายสระรูปดังนี้ ะ ใช้ประหลังอักษร.(ส. วิสรฺชนีย).
[วิสฺริด] ว. แผ่ไป, แผ่ซ่าน, กระจาย. (ส.).
น. พระวิศวกรรม, วิษณุกรรม เวสสุกรรม หรือ เพชฉลูกรรมก็เรียก.
[วิสัดชะนา] ก. ตอบ, ชี้แจง, เช่น ขอวิสัชนาดังนี้. (ป. วิสชฺชนา).
ว. หมดความรู้สึก, สิ้นสติ, สลบ, เช่น นางก็ถึงวิสัญญีสลบลงตรงหน้าฉานปานประหนึ่งว่าพุ่มฉัตรทองอันต้องสายอัสนีฟาด(ม. ร่ายยาว มัทรี). (ป.).
น. แพทย์ผู้เชี่ยวชาญการให้ยาชาและยาสลบ.
น. ความหมดความรู้สึก, ความสิ้นสติ, เช่นถึงซึ่งวิสัญญีภาพ.